In vroeger tijden was het de taak van de priesteres om zich te verbinden met haar ziel en om anderen te helpen herinneren aan de roep van hun ziel. Voor velen is dit ongrijpbaar. De roep van je ziel, wat is dat dan? Je kunt je ziel niet zien of ruiken of vastpakken of proeven. Toch zijn er manieren om de roep van je ziel te gaan horen.
Wanneer je iets doet in je leven wat je geen enkele moeite kost, dan ben je vermoedelijk in contact met je ziel. Sommigen noemen het ook wel dat ze hun hart volgen, of naar hun intuïtie luisteren. Wanneer je de tijd vergeet, in een creatieve stroom zit, je je speels of vrij voelt, dan ben je hoogstwaarschijnlijk in contact met je ziel.
Ken je die momenten dat je het even helemaal niet meer weet? Je voelt je gevangen in je leven. Je hebt het idee dat je overal voor moet knokken, of dat iedereen je dwars ligt. Niks lijkt als vanzelf te gaan. Het lijkt wel of je altijd aan het haasten bent. Je voelt je ontevreden, ook op de momenten dat je wel vrije tijd hebt. En iets in jou weet dat het anders kan. Je weet het gewoon. Je verlangt er ook naar. Je verlangt naar die moeiteloosheid, die diepe levensvreugde. Misschien heb je het nog nooit ervaren in dit leven en toch verlang je ernaar. Alsof iets in jou weet hoe dat moet zijn. Het is de herinnering van je ziel. Iets in jou herinnert zich hoe het leven bedoeld is; Leven vanuit moeiteloosheid, levensvreugde, vrijheid.
Het leven van mijn ziel. Dat is voor mij het enige dat leidend is in mijn leven en dat mij richting geeft. Vorige week stond dit thema centraal in mijn vrouwenjaartraining De poort naar het Vrouwenparadijs. Ik heb een ritueel gedaan met de vrouwen, waarin ze zich weer de blauwdruk van hun ziel mogen gaan herinneren. In dit ritueel kan de priesteres in jou weer ontwaken. We dragen haar allemaal in ons.
Ik loop deze dag op mijn blote voeten door het gras. De zon laat alle dauwdruppels glinsteren. Het is warm en er staat een flinke wind. Ze laat alle bomen ritselen. Met mijn drum in mijn hand begroet ik de vuurplaats waar het vandaag zal gaan gebeuren; De initiatie van de vrouwen die deelnemen aan deze jaartraining. Vrouwen die niet langer willen slapen in de structuren en systemen die ons zo gevangen kunnen houden. Vrouwen die wakker willen worden en hun eigen waarheid willen gaan leven, wat deze dan ook is.
Ik voel mij een priesteres. Een priesteres anno 2018, in spijkerbroek en met tattoos. Met in mijn ene hand een drum en in mijn andere hand zonnebrand factor 30, want laten we vooral onze realiteitszin niet vergeten, als de zon brandt aan de hemel ;-). En ik bloos er van. Want wie ben ik nu? Wie ben ik om andere vrouwen te initiëren in de geheimen van het priesteres zijn? In het leven van je ziel? En op zo’n moment kan ik niks anders dan varen op mijn eigen wijsheid.
Ik ben, net als velen, van ver gekomen. Ik heb vastgezeten in structuren van huisje, boompje, beestje, hypotheek, slank moeten zijn, aan alle plaatjes willen voldoen, leven volgens de verwachtingen van anderen, het aangepaste meisje etc. Het heeft me een scheiding, een burn-out en een ziekenhuisopname gekost om wakker te worden uit deze illusie. Om te leren om mijn hart te volgen en naar de roep van mijn ziel te luisteren. Om bereid te zijn om alles te verliezen. Mijn huis, mijn werk, mijn inkomen. En veel van mijn vrienden en mijn familie riepen in die tijd: “Nee, doe dat niet. Wees verstandig. Denk na! Geef je werk niet op. Je hebt twee kinderen om voor te zorgen. Je hebt een huis, een hypotheek!” Maar alles in mij riep op een gegeven moment tegen mij: “Laat het los. Geef deze illusie op. Geef je over aan de stroom van het leven. Luister niet meer naar de mensen om je heen, je ouders, je vrienden. Luister niet meer naar de angst!”
Ik heb het aangedurfd om me op mijn werk af te laten keuren door de arbo-arts. Vijftien jaar had ik gewerkt als (psycho)dramatherapeute in de psychiatrie. Ik was goed in mijn werk. Ik werd gewaardeerd door mijn collega’s. En ik liet me afkeuren. Omdat ik de weg terug definitief af wilde sluiten. Bang dat ik weer zou gaan twijfelen en terug zou keren in deze baan, terwijl ik wist dat het me ziek maakte. Ik was bereid om op straat terecht te komen met mijn kinderen onder mijn arm. Het lijkt wel alsof het leven vanaf dat moment voor mij is gaan zorgen.
En nu loop ik hier op mijn blote voeten door het gras. Ik realiseer me dat ik zoveel meer ben afgestemd op mijn ziel. Dat ik momenten ken van diep geluk, zo ik dat nooit heb gevoeld in mijn ‘oude’ leven. Zelfs niet in de armen van de meest begeerlijke man. Op dagen als deze, dat ik samen ben met vrouwen die hetzelfde pad volgen, gelijkgezinden, voel ik me volledig vervuld.
De roep van de ziel is niet iets waar je achter je bureau over kunt gaan nadenken. Het is iets waar je je in begeeft, door je te laten leiden door woorden als verlangen, moeiteloosheid, stroom, flow, intuïtie, wat wil je hart, spelen, vreugde, ontspanning.
Zweverig? Ja, superzweverig! Wat ben ik blij dat ik mezelf heb toegestaan om superzweverig te zijn en dit pad tegen beter weten in en met een grote portie eigen-wijsheid toch te gaan bewandelen. Ik trek me steeds minder aan van de oordelen van anderen. Ik durf steeds authentieker te zijn en te leven. Het heeft ook haar keerzijde. Ik verlies vrienden. Ik kom onbegrip tegen. Het is oké. Ik kan niet meer anders. Er zijn nog steeds periodes van somberheid. Maar hej, er is ook nog zoiets als overgang, hormonen en noem maar op. Het leven is complex. We zullen het vermoedelijk nooit doorzien. Dat hoeft ook niet. In zo’n periode is er altijd weer een magiër of een priesteres om mij heen die komt met toverwoorden als: je mag uitreiken, je mag verzachten, wees mild voor jezelf, laat je steunen. Want ja, dat is ook wat een priesteres doet. Ze helpt anderen herinneren aan de blauwdruk van hun ziel.
Wil jij de priesteres, de medicijnvrouw, de godin in jezelf wakker maken? Eind september start mijn vrouwenjaartraining De poort naar het Vrouwenparadijs op werkelijk een sprookjesachtige plek in Drenthe. Wil je kennismaken met mij en mijn manier van werken? Op 25 juli en 6 september geef ik introductieworkshops in Groningen. Voor meer info zie www.alexandrarakemann.nl.
